In deze nieuwsbrief

• Van de directie
• Koningsspelen
• Pasen en Pinksteren kleuterklas
• Lentemarkt klas 6
• Lentemarkt Duitslandlaan
• Ingezonden berichten
• Vakantie en studiedagen

Blauwe bloemen in het veld…

In de kleuterklas zingen we rond Pinksteren:

Blauwe bloemen in het veld, zijn zo mooi als zilvergeld,

Blauwe bloemen kransen, de jonkvrouw die moet dansen.

De jonkvrouw die moet stille staan, en driemaal in de rondte gaan.

De jonkvrouw die moet knielen, en weer een ander kiezen.

De blauwe bloem is die van het vlas. Toen de mensen nog met de elfen en godinnen leefden, werd hen dit gewas geschonken.

Onderstaande verhaal vertellen we nog niet aan de kinderen in de kleuterklas, voor wat oudere kinderen is zij wel geschikt. De beelden zijn van een diepe wijsheid en de schoonheid ervan voedt de ziel. Ook als volwassene kunnen we dit zo tot ons nemen. En wanneer je de beelden voor je ziet, kan het als balsem voor de ziel zijn.

De blauwe bloem

Uit Sprookjes van Vrouw Holle, Karl Peatow

Heel lang geleden leefde er hoog in de bergen een herder, die tegelijkertijd de behendigste jager was in de hele omtrek. Zo beschermde hij zijn kudde tegen beren en wolven en jaagde ook op edel wild. Eens stond hij op een hoge bergweide tussen zijn vredig grazende lammeren en keek uit over de rotsen. Plotseling ontwaarde hij op het gesteente op schootsafstand een gemzebok met gouden horens. Snel spande hij zijn boog en legde aan. De herder sprong hem achterna. De gems vluchtte weg, buiten het bereik van de pijl. De jager achtervolgde het dier van top naar top tot vlak bij de gletsjer.

Toen ging er plotseling een glazen poort open en de gemzebok verdween in de koele duisternis. Toen de herder verhit en wel bij het ijsportal kwam, ontwaarde hij in de verte beneden een schijnsel. Hij ging naar binnen, op weg naar het verlokkende licht. Zo kwam hij tenslotte in een groot gewelf. De wanden schitterden van kristal en de zuilen fonkelden van de roodgloeiende granaten. Achter de doorschijnende wanden zag de jager groene weiden vol bloeiende bloemen. In het midden van de hal stond de rijzige gestalte van een vrouw. Een gouden gordel omsloot haar golvende zilveren gewaad en haar blonde haren waren getooid met een kroon van granaten. In de hand droeg ze een boeket bloemen even mooi en blauw als haar ogen. Om haar heen stonden gelukzalige jonkvrouwen met alpenroosjes in hun bruine haren. Maar de herder had alleen oog voor de koninklijke gestalte van de elfenvrouw. Zij sprak: “Dit is de tijd van vervulling. Je mag kiezen uit goud of zilver of mooie meisjes. Wik en weeg zorgvuldig en vergeet het beste niet!”

De herder keek om zich heen en het scheelde weinig of hij had zijn bezinning verloren. Het leek hem onmogelijk om het beste uit te zoeken in de glans die hem omgaf. Maar toen zijn blik op de blauwe bloemen viel, kwamen zijn ogen tot rust en hij vroeg: “Mag ik die?”

De witte vrouw antwoordde: “Je hebt het beste uitgezocht. Neem de bloemen mee en ook het zaad, zodat je ze voortaan zelf kunt verbouwen.”

De herder wilde haar bedanken, maar een donderslag weerklonk en hij verzonk in slaap. Toen hij weer tot zichzelf kwam lag hij buiten tussen de gletsjer en de rotsen. De glazen poort was verborgen en alleen de wonderlijke blauwe bloemen in zijn hand en een zilveren vaatje met zaadkorrels herinnerden nog aan de werkelijkheid van de verschijning.

Zijn eerste gedachte ging uit naar zijn kudde, maar de dieren moesten wel ver gedwaald zijn, want hij zag geen enkel lammetje meer. En toen hij ’s avonds in zijn eigen hut kwam, trof hij daar zijn vrouw en kinderen aan in armoede en zorgen. Nu bleek hem pas dat hij een heel jaar in de berg was geweest zonder het te merken. Intussen hadden de wilde dieren zijn vee verscheurd. Het viel hem zwaar om zijn vrouw en kinderen te troosten, maar hij vertrouwde op het geschenk en ging meteen aan het werk.

Hij rooide een gedeelte van het woud met zijn stenen bijl en met vuur. Daarna spitte hij een akker om met een spade en hak om het zaad van de blauwe bloemen te kunnen zaaien. Zijn vrouw schold hem uit voor dwaas; hij moest liever voor voedsel zorgen voor zijn gezin. Maar hij liet zich niet van de wijs brengen en zaaide nog een tweede en derde veld in

In de zachte meiregen schoten de groene stengeltjes omhoog en al snel waren de velden één golvende beweging van blauwe bloemen. Als de herder dan in het licht van de volle maan van de jacht terugkwam, zag hij hoe de gebiedster van de berg haar handen zegenend over de blauwe velden hield. Spoedig zetten de bloemen vrucht en toen de zomer ten einde liep, leerde de witte vrouw hem hoe hij het vlas moest bewerken. Zij gaf hem de spreuk:

Gesleten, gedompeld, geroot, gerepeld, gedroogd,

gebraakt, gezwingeld, gehekeld, gesponnen, geweven,

gebleekt, versneden, gedragen, versleten.

In de winter spon de man met een dansende spindel voor het eerst een draad. En hij weefde met schering en inslag het eerste grauwe linnen weefsel. En toen de voorjaarszon over de groen weide scheen, spreidde de wever zijn linnen uit om het te bleken tot het zo wit was als sneeuw. Later werden daaruit het eerste hemd en de eerste jurk genaaid. Zo bleek deze gewone bloem een zegen te zijn voor alle mensen. Want al spoedig zag iedereen in hoe mooi en weldadig licht de linnen kleding was.

’s Zomers trok men de zware pelsjakken en mantels uit; de wever werd bedankt en geprezen om zijn uitvinding.

juf Astrid

Pinksteren

Pinksteren vieren we 50 dagen na Pasen. Met Pinksteren ontvingen de eerste leerlingen van Jezus de “heilige geest”. De “heilige geest” wordt wel voorgesteld als een duif; het teken van vrede, van hoop en een gelukkige toekomst voor iedereen. De duif is de boodschapper van nieuw leven. Pinksteren is het feest van “op weg gaan”.

In de oude volksfeesten werd het mooiste meisje van het dorp door de jongemannen tot pinksterbloem of –bruid gekozen en met bloemen versierd en gekroond. De bloem of bruid symboliseerde het begin van een nieuwe zomer. Het was het beeld van de aarde in bruidstooi, gereed om de Heilige Geest te ontvangen.

Maar ook is een gebruik dat de zogenaamde “luikak” gekroond werd als pinksterbruid. De zaterdag voor Pinksteren werd in alle vroegte, met veel lawaai het hele dorp wakker gemaakt door de jeugd. Wie het laatst opstond was de luilak, moest trakteren en werd gekroond. De luilak was namelijk degene die de mysterie-slaap had doorgemaakt en zo was ingewijd.

In de kleuterklas vieren we het pinksterfeest vanuit het gebeuren in de natuur en de beleving daarvan. De bloesem gaat bloeien, jonge dieren worden geboren, het leven gaat voort! We zingen van de duifjes in het duivenhuis en van “de fiere pinksterblom.

Pinksterfeest bij de kleuters op vrijdag 17 mei

Werkochtend op dinsdag 14 mei.

Voor het maken van de rinkelbellen voor de jongens en de rozen voor de meisjes zal er op dinsdag 14 mei een werkochtend georganiseerd worden.

Kleding:

Vrijdag 17 mei vieren we het Pinksterfeest. De kleuters zijn gekleed in wit of pastel- kleurige kleding. De bruid en bruidegom dragen witte jackjes van crêpepapier. De kinderen hebben papieren kransen in het haar en dragen rozen en rinkelende bellen!

Optocht:

Om 12.30 uur lopen we in een kleurige optocht door het park. Wilt u op het plein wachten tot wij naar buiten komen? U kunt dan aansluiten in de stoet.

De kleuterjuffen

Workshop Oloide-maken voor collega’s en ouders

De Oloide is een vorm, door de wiskundige Paul Schatz (1898–1979) in 1929 ontwikkeld op aanwijzingen van Rudolf Steiner. Je zou het een 6e platonisch lichaam kunnen noemen want het is alzijdig symmetrisch. Deze uitnodigende vorm wordt inmiddels in de industrie veelvuldig toegepast voor het mengen van vaste stoffen en vloeistoffen. Ook wordt onderzoek gedaan naar toepassing bij aandrijvings- en windmolentechniek. Meer achtergrond en andere info over de oloide.

Ontdek deze boeiende vorm zelf! Samen een dag met de handen uit de mouwen en praktisch aan het werk. Je gaat naar huis met een fraai kleinood. De piramide uit restmateriaal krijg je er gratis bij.

Datum: 1 juni 10.00-16.00 uur inclusief materiaal, koffie, thee en een gezamenlijke biologische lunch. Kosten: € 50,= per dag.

Opgeven op antwoord@houtmotief.nl ovv. naam en workshop oloide 1 juni

Frithjof de Zwart

Docent houtbewerking bovenbouw

Verslag van een oloide workshop

“Ik geef het toe: Ik ben verslaafd! “

Nu heb ik al voor de derde keer meegedaan aan de oloïde workshop, en het zal niet de laatste keer geweest zijn. Hoe vaker ik het doe, hoe meer ideeën ik krijg over wat ik een volgende keer zou kunnen doen. Nog een grotere? Of juist en kleintje, die aan een ketting gedragen kan worden? Of een keer een open oloïde proberen? Ik vind de vorm gewoon zo mooi. Hij ligt heerlijk in de hand, je kunt er eindeloos mee spelen… en bij elkaar ziet mijn groeiende familie van inmiddels drie oloïdes in verschillende maten er zo mooi uit…

Maar dat is het niet alleen. Meer dan het resultaat van het werk is het proces zelf ook zo bevredigend. Je bent de hele dag bezig, je werkt met je handen en je ogen en je spieren, je bent geheel gefocust op dat blokje hout, dat over de uren heen heel geleidelijk verandert en aan het einde van de dag toch echt een oloïde is geworden…of in ieder geval bijna…

Na zo’n dag voel ik me moe, met spierpijn overal, en daarbij volledig ontspannen en voldaan. Het is niet de ontspanning na een lui dagje strand, maar de ontspanning na een pittige wandeling in de alpen: Je spieren weten wat ze gedaan hebben, je hoofd is leeg en tegelijk gevuld met mooie herinneringen. Mij maakt zo’n dagje echt gelukkig, en daarom blijf ik ook terugkomen.

En als je schrikt van de vergelijking met de alpenwandeling en je afvraagt of er evenveel conditie nodig is, om een oloïde te maken, maak je geen zorgen: Mijn eerste keer zat ik in de eindfase van een flinke Long Covid, ik was nog erg slap en moe en heel kortademig…maar ik ben er wel gekomen. Ik heb een klein blokje van zacht hout gekozen, ik heb regelmatig een moment pauze genomen om weer op adem te komen, en het is prima gelukt.

Hoe ziet die dag er nu concreet uit? Aan het begin krijg je wat informatie over oloïdes. Dan wordt het serieus: Je mag uit een hele reeks blokjes in verschillende maten en houtsoorten je eigen stukje kiezen. Stap voor stap krijg je instructie en bewerk je je blokje, zodat het steeds meer in een oloïde gaat veranderen. Frithjof staat altijd klaar voor hulp en advies, en ook de groepsleden ondersteunen elkaar. Tussendoor staat er een heerlijke lunch klaar (biologisch en vegetarisch). En aan het einde van de dag worden de oloïdes afgewerkt en, voor wie wil, in de olie gezet. En dan neem je je eigen oloïde mee naar huis!

Ina Jekeli